Had ik maar een baan.
Zo vier ik de ene keer mijn vrijheid als ZZP-er. Zo hoop ik de andere keer dat iemand me mailt met de perfecte baan. Want gewoon even werken zonder zorgen, gewoon salaris ontvangen, gewoon iemand die je vertelt wat je moet doen, op je fiets naar werk en ‘s avonds weer de deur achter je dicht trekken.
Man, man, man, wat lijkt me dat heerlijk.
Gelukkig duurt dat gevoel meestal maar een dag.