Zodra de bladeren van de bomen beginnen te vallen.
Zodra de eerste keer de 10 graden wordt aangetikt.
Zodra de wintertijd is ingegaan.
Dan begint mijn vissershart weer te kloppen. Wat is het toch? Want meestal vang ik totaal geen vis in de winter.
Is het de rust? Is het de kou? Of het idee dat de vissen nu bij elkaar liggen?
Ik weet het niet en het maakt ook niet uit. Maar het wordt wel eens tijd om wat te veranderen aan dat “niets vangen” en dus start vandaag het project: winterkarpers.
Het grote doel is om de komende 2 a 3 jaar de overwinterplekken in de buurt te ontdekken, zodat ik elke winter grote kans op vis maak.
Voor dit jaar is mijn doel kleiner. Want ik heb zojuist een tweede zoon gekregen, dus mijn tijd is nog beperkter dan het was. Mijn doel voor deze winter is:
Het vangen van 3 winterkarpers in 3 verschillende wateren. Ik noem ze: de poldersloot, de gracht en de dorpssingel.
Maar goed. De komende twee weken verwacht ik minimaal maar één te kunnen vissen, want de kleine is nu pas een weekje oud. Dat betekent dus de komende weken in het teken staan van observeren en een klein beetje voeren.
De eerste weken wil ik me richten op de poldersloot en de gracht. Ik voorzie 8 bruggen en duikers van een handje voer. Bestaande uit: pellets, snoepzaad, mais, hennep en wat boilies.
In de poldersloot verwacht ik dat de vis al op de winterstek ligt, maar in de gracht niet. Sowieso weet ik niet wat de winterplekken zijn van de gracht. Dit project is dus vooral ook een ontdekproject.
Het idee van mijn voerstekjes is dat karpers dit tegenkomen. Of snel door het kleine zaad en de pellets. Of op een iets later moment vanwege de boilies die langer blijven liggen. Het idee is dat de vissen een beschutte plek zoeken in de winter, waar ze ook makkelijk wat voedsel kunnen vinden.
We gaan ontdekken of het werkt. En op welke plekken ze gaan overwinteren.
