Categories
Algemeen

Winterkarpers: de steur (hoofdstuk 1)

De eerste sessie is altijd raak toch?

Woensdagochtend vind ik een gaatje om te vissen. De oudste naar de opvang en de kleinste valt onder het bewind van mijn vriendin. Het plan is simpel. Drie stekken een klein beetje aanvoeren met pellets, hennep en snoepzaad. Thuis koffie drinken, de baby in slaap wiegen en vissen.

De eerste stek ligt in de poldersloot. Mijn pen stelde ik al af tijdens het voeren (wat ik heel slim van mezelf vond). Ik rijg twee wormen aan mijn haak en om de 10 minuten voer ik enkele pellets bij. Er gebeurt weinig. Eén tik op de dobber, waarschijnlijk witivs. 

Om de 10 min voer ik enkele pellets bij

Door naar stek twee (in de gracht). Zonder verwachtingen laat ik mijn dobber zaken tegen een brug waar de zon op schijnt. Na 2 minuten gaat mijn dobber onder. Ik sla mis, maar voel een ‘grotere’ vis. Het tafereel herhaalt zich meerdere keren, tot grote frustraties. 

Zon op de kant, is vis in de hand

Tot hij aan de lijn zit. Het vecht niet als een karper en het beweegt zich gek door het water. Het is een steur! Waarschijnlijk afgekomen op de kweekpellets. 

Dit is de allereerste keer dat ik een steur vang. En ik moet eerlijk bekennen, ik vind het een enge vis. De harde huid en de uitstraling van een dinosaurus geven mij het gevoel dat hij me elk moment kan opeten. Maar wat een verrassing en dat voor zo’n klein slootje. 

Mijn allereerste steur

Na de steur fiets ik door naar stek 3 (de poldersloot) waar ik mijn pen onder een wilg positioneer. Ook daar kreeg ik weer een ‘witvis’ tik op de wormen en daar bleef het bij.

Het zet me aan het denken. In de poldersloot zwemmen maximaal 10 karpers en die zijn allemaal vrij schuw. Het is nooit makkelijk geweest om ze te verleiden tot een aanbeet. Misschien waren die witvis aanbeten dan ook geen witvissen. Want die geven toch niet 1 tik? Die willen toch mijn wormen opeten? 

Volgens mij moet ik in de poldersloot scherper vissen. Zowel mijn systeem als mijn aas. Dit wordt vervolgd. En wat betreft de stekken in de gracht, ik ben benieuwd wat voor verrassingen ik daar ga vangen.