Categories
Algemeen Cut the crap Leven Ondernemen

De grootste les van minder werken

Afgevinkt.

De laatste todo is afgerond.

Vandaag ben ik klaar met werken.

Maar op de één of andere manier blijf ik achter mijn laptop zitten, zonder doel.

Ik check Facebook, niets nieuws.
Ik check Twitter, geen leuke berichten.
Ik check Linkedin, wat een saaie boel.
Ik check Nos.nl, nog steeds dezelfde berichten.
En ik begin weer bij Facebook.

Op de één of andere manier voelt het productief om achter mijn laptop te zitten. Ook als ik niets doe. Gek heh?

Het is een rare gewaarwording. Sinds ik in 2014 proactief aan de slag ging met het ‘mezelf overbodig’ maken bij de Betekenaar, kwam deze gewoonte steeds meer naar voren.

Ik kreeg meer vrije tijd en die moest gevuld worden. Moeten? Ja, moeten! Want anders blijf ik namelijk hangen in een facebook-twitter-nos-loopje en ik kan je vertellen, na 3x weet je het wel.

De grote vraag van 2015 was dan ook.

Wat ga ik doen met mijn vrije tijd?
Wat ga ik doen voor mezelf?
Ik werk vaak maar 4 uur per dag, wat doe ik met de rest?

En weet je, soms is het heel makkelijk om iets te bedenken en te doen. Maar soms is het gewoon lastig en loop ik een halve dag met mijn ziel onder mijn arm.

Mijn advies is dan ook, voordat je aan vrijheid werkt, bepaal eerst wat je wilt doen met die extra tijd voor de komende 6 maanden.

Categories
Algemeen Challenge Leven

Verliefd

Daar staat ze weer.

Ze kijkt me aan, zoals ze iedere keer doet, als ik haar tegen kom.

Ze kijkt met zo’n open blik. Haar blik zegt, je bent welkom, kom maar, doe wat.

Maar ik durf niet.

Iedere keer loop ik voorbij en doe ik net alsof ik haar niet zie.

Ik moet iets doen, ik weet het. Iets kleins. Iets simpels. Maar ik maak het veel te groot voor mezelf.

Elke keer als ik haar zie en niets doe, dan voel ik me schuldig.

Het gat tussen haar en mij wordt groter en groter.

Maar ik blijf aan haar denken.

Elke week.

Maar ik ben bang dat het niets gaat worden tussen ons. Ik ben gewoon niet verliefd genoeg op gitaar spelen.

En dus doe ik het niet.

Categories
Algemeen Challenge Cut the crap Effectiviteit Ondernemen

Screw it, let’s do it

Samen met een vriendje roei ik door de polder.

Plotseling zien we een land vol met pompoenen en kalebassen.

Binnen 3 seconden springen we uit de boot en plukken we er een stuk of 10.

Er liggen er genoeg, de tuinder zal het niet opmerken.

Wat gaan we er mee doen, vraagt mijn vriendje?

Verkopen! Zegt de 8-jarige Bas

Lang geleden, maar het geeft precies weer hoe ik mijn leven beleef. Niet als verkoper, maar ik zie iets, ik zie een mogelijkheid en ik ga het uitproberen. Experimenteren. Ik kan het gewoon niet ‘niet doen’.

Ook als ik een boek lees als Radical Honesty of een training volg als Real Men Project. Als ik het waardevol vind, dan ga ik het uitproberen. In mijn hoofd zit de formule:

If [ interessant ] then [ doe ]

Wat me dan ook mateloos irriteert is passiviteit. Mensen die een boek lezen, een training volgen, er helemaal vol van zijn, maar er vervolgens niets mee doen. Mijn hoofd kan daar gewoon niet bij. Ik snap dat niet. Als je het toch interessant, nuttig, leuk vindt, ga het dan ook doen.

Maar niet iedereen komt tot actie en mensen stellen mij dan de vraag: Hoe dan? Hoe doe ik dit dan?

Dit fascineert mij. Wel iets willen, maar niet tot actie komen. Of je nu een bedrijf wil starten, een boek wil schrijven of gezonder wil eten. Hoe kan het dat het zo moeilijk is om tot actie te komen? Waarom begint de één wel, de ander niet? Hoe kan dat slimmer?

Het is blijkbaar moeilijk om een wens, project, doel te vertalen naar de echte eerste stap. De stap die je in beweging zet.

Hoe komt dat? Door ons brein. Ons brein maakt het allemaal veel te ingewikkeld . Ons brein is namelijk een bedenker, niet een versimpelaar. Een simpel idee transformeert al snel tot een ingewikkeld geheel.

idee-naar-complex

Wij, menschen, zijn nu eenmaal extreem goed in zaken complex maken. We voegen eerder elementen toe aan een idee, verhaal, website, boek, rapport, meeting, dan dat we iets weg laten. Daarom zijn mijn blogposts ook zo lang ;).

Less is more!

Maar vooral: Less is hard!

De kunst van het weglaten. Je bent een goede ontwerper als je niets meer kan weglaten.

Maar nee, we timmeren alle risico’s dicht met ons ‘wat als….’ denken. We verbeelden scenario’s en anticiperen daar op. Scenario denken, toekomst denken, you name it. Het is een behoorlijk goed kunstje van ons brein, waarmee je iets heel moois mee kan maken. Ik realiseer me inmiddels dat ditzelfde denken mijn ideeën ingewikkeld maakt. Waardoor de kans op actie klein wordt.

Laat ik maar uit de kast komen. Ik doe het ook.

Waarom? Omdat ik ook bang ben dat een idee mislukt, dat mijn blogpost niet goed genoeg is, dat ik voor lul staat, of welk ander excuus. Ik wil het liefst niet falen en zorgen dat wat ik nu doe, precies het juiste is voor de toekomst.

Maar weet je, de toekomst is niet te voorspellen. Elk plan wat ik maak met mijn wat-als-denken, loopt in praktijk anders. Derek Sivers noemt ondernemersplannen als mooi voorbeeld, waarbij je een financiële prognose moet maken. Elke prognose ziet eruit als de onderstaande visual.

grafiek

Maar 99% van de ondernemingen laten een totaal andere werkelijkheid zien. De meeste redden het niet, sommige genereren wat inkomsten en een paar enkelingen gaan ook echt voor zo’n winst. Maar weet je dat van te voren? Nee! Natuurlijk niet.

De toekomst ontdekken

Ik kan de toekomst niet voorspellen en jij ook niet. Daarom pleit ik voor een andere aanpak, namelijk de toekomst ontdekken i.p.v. voorspellen. Hoe dan? Hoe pak je dat aan? Simpel! Door te gewoon te beginnen. Door het experiment aan te gaan.

Mijn hele leven experimenteer ik al en daarvoor heb ik de volgende aanpak.

  1. Ik wil iets doen / leren
  2. Ik bepaal wat mijn doel is
  3. Ik bepaal mijn eerste echte fysieke actie (let op: denken is geen fysieke actie)
  4. Ik voer de stappen uit
  5. Ik schrijf op wat ik doe en zie vooruitgang
  6. Ik review na 1 of 2 weken, waar ik sta en wat ik heb geleerd
  7. Dan ga ik weer naar stap 2.

methode

Dit herhaal ik totdat ik ben waar ik wil zijn. Of totdat ik het niet meer leuk vind.

En zo had ik dus 10 pompoenen in mijn roeiboot, met het idee om ze te verkopen. Mijn doel? Geld verdienen voor mijn eerste Nintendo. Dat experiment zag er zo uit.

  1. Wat wil ik: Een nintendo.
  2. Doel: Geld verdienen door pompoenen te verkopen.
  3. Fysieke actie:
    1. Doe pompoenen in een kruiwagen.
    2. Ga naar een willekeurig huis.
    3. Bel aan.
    4. Vraag of de meneer / mevrouw een pompoen wil kopen.
  4. Doen: Doe!
  5. Vooruitgang: Het aantal pompoenen in mijn kruiwagen laat mooi zien hoe ik er voor sta.
  6. Review: Geld tellen

Wat leerde ik?

Dat ik nog meer pompoenen nodig had.

Categories
Algemeen Effectiviteit Ondernemen

Van todo-list naar done-list

Op Facebook schuift een hardloopfilmpje van Mike Verbruggen voorbij.

Ik denk, f*ck! Die jongen rent gewoon bijna 10 kilometer.

En ik zit nog maar op 30 minuten. :(

Kruisje. Weg Facebook. 

Ga ik nog hardlopen vandaag? Vraag ik hard op. 

Ik ga weer aan het werk. 

Als ik mijn hardloopprestatie tegenover die van Mike zet, dan word ik niet blij. Maar als ik die prestatie steeds tegenover mijn uiteindelijk doel zet, dan werkt dat ook niet. Daar wil ik het over hebben, de manier van voortgang meten.

Hoe meten wij voortgang? Is dat wel slim en werkt dat motiverend? Wat zijn de mogelijkheden en wat werkt er?

Als ik vooruitgang meet, dan kijk ik automatisch naar mijn doel, waar ik op dit moment sta en wat voor actie ik moet ondernemen. Maar wat blijkt nu. Dat is funest voor mijn motivatie, mijn gevoel van vooruitgang en of ik uiteindelijk mijn doel haal of niet. Gelukkig is er een simpele oplossing en die wil ik je uitleggen.

Simpel? Ja!

Het enige wat ik hoef te doen is terugkijken. Kijken naar wat ik al gedaan heb.

Voor mij, als toekomst-denkend-persoon, is dat één van de lastige dingen. Ik denk altijd vooruit. Stil staan bij mijn successen? Nee, dat doe ik niet. Doorgaan, want ik heb alweer een nieuw idee, stilstaan is achteruitgang, toch?

nudoel-stap1

Als je kijkt naar de bovenstaande visual, dan is dit hoe jij en ik doelen maken. We kijken waar we willen staan, we bepalen waar we nu staan en we gaan ontdekken hoe we bij ons doel kunnen komen. Dat is een goed!

Maar wat ik vervolgens doe, is dat ik steeds kijk naar al die taken die ik nog moet doen om bij mijn doel te komen. Ik kijk steeds opnieuw waar ik sta en wat ik nog moet doen. Dat maakt mij effectief maar ook ongelukkig. Waarom?

Dat komt omdat ik steeds kijk naar het gat tussen mij en het einddoel. Ik focus steeds op iets wat ik nog niet heb of heb gedaan. Dit herken je vast wel, zoals die ‘eindeloze todo’s’ die maar blijven ontstaan. Er komt gewoon geen eind aan. Je huis is nooit af. En je project ook niet.

Ik bepaal dus mijn vooruitgang op basis van ‘grootte’ van het gat tussen mij en mijn doel.

nudoel-stap2

Handig? Nee!

Want dat gat kan de ene dag heel klein zijn en de andere dag heel groot. En dus is mijn gevoel van vooruitgang de ene dag heel groot en de andere dag heel klein.

Wat hierdoor ontstaat is wat ze noemen een fixed mindset en om te leren, te groeien en tot actie te komen hebben we een growth mindset nodig. Vanuit die mindset kijk je naar je doel, naar je taken, maar ook vooral naar wat je al bereikt hebt. Dit doe je door de voltooide stappen zichtbaar te maken, aldus Todd Herman.

nudoel-stap3

Door terug te kijken, leer ik te zien en te waarderen wat ik al heb gedaan. Ik sta stil bij mijn successen, inzichten en leerpunten. Ik vier letterlijk mijn vooruitgang. Iets wat ik bij Dragon Dreaming leerde, want je successen niet vieren zorgt (uiteindelijk) voor een burn-out. Omdat je steeds maar bezig bent om het gat te vullen, taken te verzinnen en realiseren dat je er nog niet bent. In plaats van vieren dat je al heel ver bent gekomen.

Hoe werkt dit dan?

Het kan heel eenvoudig. Een aantal voorbeelden.

Gitaar leren spelen. Schrijf na elke oefensessie in een notitieblok de datum en het aantal minuten oefenen. Je ziet het notitieblok langzaam aan voller worden. Elke keer zie je dit.

Zakelijke projecten. Kijk aan het eind van de week wat je hebt gedaan, wat je hebt geleerd en waar je trost op bent.

Opdrachten werven. Kijk eens naar het aantal opdrachten dat je al hebt binnen gehaald i.p.v. hoeveel je er nog moet binnen halen. Wees trots!

Mag ik dan helemaal niet meer kijken naar mijn doel?

Natuurlijk wel. Het gaat juist om de combinatie. Een doel voor ogen hebben in combinatie met een trots gevoel. Het maakt je krachtig en effectiever. Het komt namelijk neer op wat Shawn Anchor schrijft in The Happiness Advantage.

Wij denken in een foute formule van:

Hard werken x Succes = Gelukkig zijn

Terwijl het in ons brein anders werkt. Vraag je eens af: Wanneer ben je het meest productief? Wanneer werk je voor je gevoel het lekkerst?

Precies, als je lekker in je vel zit, als je blij bent of gelukkig. De formule is dus eigenlijk omgedraaid.

Gelukkig voelen = Succes = Hard werken

De beloning ligt dus niet aan het eind van het proces, maar juist in het proces. Mits je kan kijken naar je eigen vooruitgang.

Vier de vrijdag

Om je te helpen wil ik je introduceren aan het Vier de vrijdag concept. Kijk elke vrijdag eens met je collega’s naar wat jullie hebben gedaan afgelopen week. Stel de volgende vragen.

  • Wat heb je allemaal gedaan? (Van todo-list naar done-list)
  • Welke aha-momenten heb je gehad?
  • Waar ben je trots op?

Schrijf het op post-its, plak het op de muur en deel het met elkaar. Zo kijk je elke week terug.

Vooruitgang bijhouden in je eentje

Als je iets alleen doet, kun je ook de bovenstaande vragen gebruiken. Maar nog beter is het om een soort logboek(je) te maken. Dit maakt je vooruitgang namelijk extra zichtbaar.

Ben je bezig met hardlopen? Gitaar leren spelen? Of je bedrijf opstarten? Download en print dan de onderstaande visual template uit en log je dagelijks acties. Vooruitgang wordt hierdoor letterlijk zichtbaar.

template_400px

Download template

Het allerbelangrijkste van dit artikel is dat je eens terug kijkt. Dat je kijkt naar wat je hebt gedaan i.p.v. alleen kijken naar wat je nog te doen staat. Welke stappen heb je gezet? Wat is je vooruitgang? Sta daar bij stil en wees trots.

Ik heb net 30 minuten hardgelopen, doe mijn schoenen uit en drink een glas water.

Daarna loop ik naar de kast, waar mijn hardloop-logschema ligt.

Ik schrijf de datum op, het aantal minuten hardlopen en wat ik heb gedaan.

Vervolgens kijk ik op het A4-tje erachter.

Ik heb al anderhalf A4-tje vol met het aantal keer hardlopen.

Dat is inmiddels al zo’n 40 keer.

Hell yeah! This makes me f*cking proud!

Categories
Algemeen Challenge Effectiviteit Leven Ondernemen

Neem eens een aanloopje

Met hardloop-zweetdruppels op mijn voorhoofd, loop ik naar de douche.

Ik zet de douche op helemaal koud.

Mijn hardloopkleding doe ik uit en kijk naar de waterstraal. 

Twijfel. 

Weerstand. 

“Bekijk het maar”, ik ga niet echt niet onder een koude douche. 

Ik kijk in de spiegel en zeg tegen mijn spiegelbeeld. Waarom stap ik ’s ochtends wel onder een koude douche en nu ’s middags na het hardlopen niet? Ik voel met toch juist zo levend na koude douchen?

Het duurt even voordat ik antwoord krijg. Maar uiteindelijk zeg ik tegen mezelf. Ik weet het. Ik heb geen aanloopje genomen.

Dat is het! Een aanloopje.

Ik hoor je denken, wat is in hemelsnaam een aanloopje? Waarom heb ik dat nodig? Hoe werkt zo iets dan? En, een koude douche? WTF!?

Ik leg het je uit.

’s Ochtends neem ik een aanloopje voor het koud douchen. Een routine. Van opstaan, water drinken, ademhalingsoefeningen, push-ups tot koud douchen. Als ik die routine volg dan stap ik automatisch onder een koude douche, het zit in mijn systeem. Het is bijna moeilijker om het niet te doen.

Nu wil ik ineens vanuit het niets onder de koude douche en daar ben ik niet klaar voor. Ik merk dat ik niet wil, ik merk dat ik weerstand heb en dat ik niet onder de koude douche stap. Ik douche liever warm of niet.

Ik realiseer me dat het aanloopje cruciaal is voor koude douchen, omdat ik dan in een soort van actiemodus kom. Daarmee is het aanloopje niet alleen handig voor koude douchen, maar ook voor anderen zaken. Het zorgt dat ik er klaar voor ben. Vooral wanneer ik iets groots ga doen.

gat

Zonder aanloopje is het moeilijk om:

  • In één keer onder een koude douche te stappen.
  • In één keer iemand te bellen en vragen om een miljoen euro investering.
  • In één keer een wedstrijd te voetballen.
  • In één keer een knappe dame op straat aan te spreken en vragen om haar telefoonnummer.

Aanloopjes. Ze maken mij klaar voor het grote werk. Ze zorgen dat ik van een ‘thinking mindset’ naar een ‘doing mindset’ ga.

Dit is dan ook waarschijnlijk de reden waarom ik ‘s ochtends niet altijd even makkelijk uit bed kan komen. Ik denk dan vooral ‘zal ik nog even blijven liggen’ en ‘wat ik heb ik allemaal te doen vandaag’. Terwijl uit mijn bed stappen toch echt een fysieke actie is, oftewel de doing mindset.

Zo’n aanloopje is dus super handig voor grote taken waar ik tegen op zie. Hoe ziet zo’n aanloopje er dan uit? .

  • Hardlopen. Hardloop schoenen aantrekken, een stukje wandelen, rekken en strekken, daarna gaan hardlopen.
  • Offerte schrijven. Eerst de e-mail van de klant lezen, opsomming van punten maken, daarna de offerte schrijven.
  • Klant bellen. Gegevens opzoeken, de juiste vragen opschrijven, daarna je die ene klant bellen.
  • Stofzuigen. Eerst de spullen van de vloer halen en daarna gaan stofzuigen.

aanloop

Zie het als routine design. Ik maak kleine stapjes die steeds groter worden. Kleine stapjes die zo klein zijn, dat mijn gedachten geen ‘nee’ kunnen zeggen. Zo weinig moeite kosten ze. Want als ik eenmaal in actie bent, als de bal eenmaal aan het rollen is, dan ben ik moeilijk te stoppen. Dat is de kracht van momentum.

En zo praat ik uiteindelijk nog steeds met mezelf in de spiegel. Wat is mijn aanloopje voor de koude douche? Welke kleine stap kan ik nu nemen?

Push-ups! Roep ik tegen mezelf.

Ik duik naar de grond, doe tien push-ups en spring onder de koude douche.

Brrrrrrrr.

Voor als je nu nog steed denkt, What The Fuck! Waarom een koude douche? Kijk dan eens hier